بررسی رو شهای مدل آویزان محاسباتی در یافتن فرم سازه های پوسته ای

سازه های پوسته ای یکی از سیستم های نوین در معماری معاصر می باشند که واجد خصوصیاتی همچون کسب مقاومت از طریق فرم و ارتباط با فرم معماری هستند. این سازه ها بار دیگر مورد توجه قرار گرفت هاند. لذا مسأله فرآیند تعیین فرم آ نها به طور بارز مطرح شده و راه حل هایی ارائه و به کار گرفته شده تا فرم بهینه به دست آید. یکی از این روشها مدل آویزان معکوس است. این روش از قرن هفدهم به صورت فیزیکی به کار می رفته و سپس به صور محاسباتی شکل گرفته است. از این رو بررسی این شیوه ها در یافتن فرم، خصوصیات فرم بهینه و پیشنهاد روش های مناسب تر، جهت بهره برداری ضرورت می یابد. لذا اهداف، دستیابی به چگونگی شکل گیری روش های محاسباتی بر اساس مدل آویزان فیزیکی و فرآیند یافتن فرم در آن ها، نیل به ویژگی های فرم بهینه و تعیین راه حل های مناسب تر می باشد. روش های تحقیق توصیفی- تحلیلی و در پروسه » هر مرحله فرآیند فرم فیزیکی « تاریخی به کار رفته است. از بررسی ها استنتاج می شود که با سنجش نیاز به فرم رقومی، معادل هایی برای آ نها معین می شود. در این روش ها هم لزوم تعیین فرضیات و متغیرهایی مشخص می شود. چگونگی شبیه سازی بار خارجی، مصالح و شرایط مرزی نیز آشکار می شود. نحوه شبیه سازی مدل آویزان هم با استفاده از روش های نظری انجام گشته و چگونگی تبدیل کابل به قوس نیز باقی می ماند. فرم حاصله، فرم اولیه بهینه می باشد، جهت تثبیت فرم، نمونه هایی براساس چندین شیوه مورد آزمون قرار می گیرد، بدین گونه فرآیند یافتن فرم طی می شود. خصوصیات شکل بهینه مانند حداکثر سختی، رفتار غشایی، حداقل انرژی و غیره می باشد. گرچه روش های محاسباتی دقیق تر عمل می کنند، لکن تقریباً اکثر ویژگی های فرم آنها نظیر روش فیزیکی است و برخی مانند کم بودن کل انرژی و بهینگی تغییر مکان ها افزوده شده اند. بیشتر نتایج روش ها یکسان می باشند. تمام روش ها غیر از 3 و 1 و نیمی از 5 راه حل های مناسب تری جهت به کارگیری می باشند.